.
.

Ehlader Araştırma Bölümü

Son yıllarda bilim adamları ve araştırmacılar, liderliğin tanınması ve tahlili için yeni teoriler ortaya atmışlardır. Bunlardan bir tanesi ve hatta en önemlilerinden birisi Karizmatik Lider Teorisi olmuştur..

“Karizmatik lider” teorisi, (Charismatic Leadership) takipçilerin liderin kendine özgü davranışlarını olağanüstü bir güç olarak değerlendirmesine ve ona kahramanlık ya da bir çeşit tanrılık atfetmelerine dayanmaktadır. Çünkü bu liderler, takipçilerine olağanüstü bir şekilde nüfuz edebilmiş, onlara isteklerinin ulvi yollarında ilham bahşetmiş, ayrıca tüm dikkatlerini takipçilerinin hayır ve iyiliğine yönelterek onların gelişmesini, ilerlemesini sağlayarak onların ihtiyaçlarını gidermiştir. Karizmatik liderlerin takipçilerine telkin yoluyla olağan üstü işler yaptırabilecek bir güce sahip olduklarının söylenmesinin sebebi belki de onların ilahi bir cazibeye sahip olmalarından kaynaklanıyor. Bu nitelemeler sonunda genel olarak “karizmatik liderlerin sahip oldukları özellikler nelerdir?” şeklinde bir soru gündeme gelmektedir.

Güzergâh-hedef teorisini ortaya atan Robert House, aşağıdaki özelliklerin bu tür liderlerin özellikleri olarak sayılabileceğine inanmaktadır:

1- Özgüven, 2- Kendine hâkimiyet, 3- Bağlı olduğu değerlere kesin inanç[1]

Warren Bennis de yaptığı birçok araştırmadan sonra karizmatik liderlerin dört özelliğe sahip olduğu sonucuna varmıştır.

1-  Kesin hedeflere ve bu hedeflere ulaşma kararlılığına sahiptirler.

2-  Görüşlerini ve öngördükleri hedefleri takipçilerine kavratma gücüne sahiptirler.

3-  İzledikleri çizgide asla şüphe ve tereddüde düşmezler.

4-  Güçlerinin farkındadırlar ve sahip oldukları bu yetenekleri kullanmaya çalışırlar.

Yapılan araştırmaların sonuçları, karizmatik liderlerin idealist hedeflere sahip olduklarını ve bu hedefleri gerçekleştirme yolunda tek başlarına dahi harekete geçebilecek ölçüde özgüven ve ifade gücü taşıdıklarını göstermektedir. Örneğin yeni hareketlerin öncüleri, köklü değişikliklere sebep olmaktadırlar.[2] Karizmatik liderlerin kendine özgü özelliklerini dikkate aldığımızda onları, pratik liderlerden ayıran bir takım belirgin özelliklerinin bulunduğundan söz edebiliriz. Stephen Robbins’e göre karizmatik liderleri bir “Medine-yi Fazıla” olarak düşünmemek gerekmektedir. Karizmatik lider, grubu harekete geçirmek ve örgütü bir bunalımdan kurtarmak için istenen bir şey olabilir. Ancak bunalım geçtikten ve işler normale döndükten sonra o artık etkili olmayabilir de.”[3]

Karizmatik liderlerin özellikleri aşağıdaki şemada özetlenmiştir.

1. Özgüven:

Kendilerine ve yargılarına kesin olarak güvenmektedirler.

2. Bakış açısı:

Bu, geleceği, mevcut durumdan daha iyi kılacak idealist bir hedeftir.

3. İfade gücü:

Görüşlerini takipçilerine benimsetebilirler.

4. Hedef konusunda kesin inanç:

Karizmatik liderler hedeflerine kesin bir inançla bağlıdır.

5. Olağanüstü davranışlar:

Kendilerine özgü cazibeleriyle davranış açısından olağanüstü olgular gösterebilirler.

6. Değiştiricilik:

Karizmatik liderler köklü değişimlerin etkenleridirler.

7. Ortamı tanıma:

Bu liderler, ortamın sınırlılıklarını tayin edebilir ve değişim için gerekli kaynakları belirleyebilirler.

Karizmatik liderlik tarzının zati mi yoksa kazanılan bir yetenek mi olduğu ya da bir başka deyişle bu liderlerin bu özelliklere doğuştan mı sahip olduğu yoksa bunları daha sonra eğitim yoluyla mı kazandığı sorusu sorulacak olursa buna cevap olarak denilebilir ki “küçük bir grup karizmatik özelliklerin öğrenilen bir şey olmadığına inanmaktadır. Fakat araştırmacıların çoğu, insanların eğitilerek karizmatik özelliklere sahip kılınabileceği görüşündedir. Onlara göre kişilere eğitim verilerek onların karizmatik özelliklere sahip olması sağlanabilir ve ‘karizmatik lider’ diye isimlendirilmeleri temin edilebilir.”[4]

- - - - - - - - - - - -


[1]     Robbins, P. Stephen, Organisation Beavior, p. 389

[2]     C. F. Ibid.

Maddi ve Manevi Yoksunluk Maddi ve Manevi Yoksunluk

[3]     Robbins, P. Stephen; Essentials of Organisational Behavior, p. 152

[4]     Robbins, P. Stephen; Organisational Behavior, p. 391