Depresyon, bireylerdeki bir tür davranış veya duygusal bozukluğa denir. Çocuk ve gençliğe yeni adım atmış kimseler, çevrelerindeki birisinin (özellikle anne veya baba) ölmesinden kaynaklanan ruhsal baskı, ailenin anormal ve tabii olmayan tutumu, şiddet, baba veya annenin uyuşturucu bağımlısı olması sebebiyle ailenin güven ve sebattan yoksun olması veya ailevî uyuşmazlıklar nedeniyle bu hastalığa müptela olabilirler. Gamlı ve mutsuz bir ruh hali taşımak, zevk hissi duyumsamamak ve günlük aktivitelerden memnun olmamak, uyku düzensizliği, iştah değişikliği, intihara niyetlenme veya girişme, kendini kınamak, çocuk ve yeni gençliğe adım atmış bireylerin davranışların değişimi, yalnızlığa eğilim göstermek, yaşıtlarıyla beraber olmaya ilgisiz olmak, ümitsizlik duygusu, asosyallik ve saldırganlık bu hastalığın bazı göstergeleridir. Elbette bu hastalığın birçok tedavi yolu bulunmaktadır ve anne ve baba tedavisi, danışmanlık tedavisi, aile tedavisi, ruhsal tedavi, bedensel tedaviler ve spor tedavisi bunlardan bazılarıdır. Hepimiz iş stresi, ailevî uyuşmazlıklar, ekonomik baskılar ve şahsi ümitsizlikler gibi bilenen sorunlar karşısında kısa bir süreliğine depresyona gireriz. Bunun depresyon olduğunu, önemli bir mesele olmadığını ve kendi kendine geçeceğini sanırız. Ama kısa sürede geçen bu hallerin hiçbiri depresyon değildir. Depresyon, bireylerdeki bir tür davranış veya duygusal bozukluk olup çevresel koşullar veya bazı fizyolojik değişimler esasınca insanın söz ve davranışlarına yansıyan göstergeler bütününün yardımıyla tanınır. Depresyon hastalığı bağlamındaki bireysel ve toplumsal bilinçsizlik, birçok ferdin boş yere bu hastalıktan acı çekmesine ve hatta bir grubun onun neticesinde intihara teşebbüs etmesine neden olmuştur. İnsanların çoğu depresyon hastalığı hakkında doğru bir bilgi sahibi olmadığı için, çocuklarda bu hastalığın varlığına da inanmadığını söylememiz gerekir. Çoğu anne ve baba ve de eğitmenler bir çocuk veya gencin depresyona girdiği bilgisini edindiklerinde, buna inanmadıklarını ve depresyon için bu yaşı erken bulduklarını ifade etmektedirler. Bunun birinci nedeni çocukların günahsız olduğuna inanmak ve diğeri ise depresyonun ergin bireylerin yaşamında bulunan ruhsal baskılara karşı bir tepki olduğunu düşünmektir. Oysaki çocuğun ruhsal baskı altında kalması olasıdır ve bunun en yaygın sebebi çevresindeki birisinin ve özellikle de anne veya babasının ölmesidir. Sevinerek söylemeliyiz ki toplumumuzda çocukların çoğu sevgi, destek ve hemfikirlik ile sevgi besledikleri insanların ölümüne tahammül etmekte ve onu geride bırakmaktadır. Ama büyük bir grup da derin bir depresyona girmekte ve uzmanların yardımına ihtiyaç duymaktadır. Çocuk ve gençlerde meydana gelebilecek ve onların depresyona girmesine neden olacak diğer stresler ise ailenin anormal ve tabii olmayan tutumu, şiddet, baba veya annenin uyuşturucu bağımlısı olması sebebiyle ailenin güven ve sebattan yoksun olması, ailevî uyuşmazlıklar ve müzmin ve yıprandırıcı hastalıkların varlığından ibarettir. Depresyondayken neler hissedersiniz? • Hep mutsuzsunuz • Ya çok heyecanlı ya da donuksunuzdur • Her şey ümitsiz gelir • Suçluluk duyarsınız • Sebebi bilinmez bir sürü fiziksel şikayetiniz vardır -durduk yerde karnınız veya başınız ağrır ya da göğsünüz sıkışır • Gerginsinizdir • Herkes ve her şey sizi sinir eder • Piliniz bitmiş gibidir, kendinizi hep yorgun hissedersiniz • Huzursuz ve kıpır kıpır olursunuz • Dikkatinizi hiç bir yere toplayamazsınız • Ölüm ya da intihar hakkında uzun uzun düşünürsünüz Hayatınızı Nasıl Etkiliyebilir? • Notlarınız düşer • Ya sürekli uyursunuz ya da bir türlü uyuyamazsınız • Kilo alabilir veya kilo verebilirsiniz • Artık canınız arkadaşlarınızla birlikte olmak istemez • Eskiden sevdiğiniz şeyleri canınız istememeye başlar • Durduk yerde ağlamaya başlarsınız Anneme Babama Nasıl Anlatacağım? Anne babanızın dengeli insanlar olduğunu, sizi sevdiklerini ve sizin için her şeyin en iyisini istediklerini varsayalım önce. Ama yine de bilmeden yardım almanızı zorlaştırabilirler. “Bu kadar bunalacak neyin var ki?” diyebilirler ya da bu duygularınızın gençlik çağında normal, büyümenin bir parçası olduğunu savunabilirler. Burada iki etken devreye girer. Birincisi inkar. Hiç bir anne-baba çocuğunun bir sorunu olduğuna inanmak istemez. Üstelik bir de ruh sağlığı gibi tabuya yakın konularda asla! Küçükken düşüp diziniz kanadığında ayağınıza bir bant yapıştırıp, sorunu halledebilirler.Ancak halledemiyecekleri bir sorunla karşı karşıya geldiklerinde, size bakma konusunda kendilerini yetersiz hissettikleri için, kendilerini suçlu hissedebilir ve hiç bir şey yokmuş gibi davranmaya çalışabilirler. İkinci etken ise anne-babanın bilgisizliğidir. Bu konuda tek bilgisiz olan sizin anne babanız değil. ABD'de yapılan bir kamuoyu araştırmasında yetişkinlerin yüzde 70'den fazlası depresyondaki insanların bütün yapması gerekenin, kendine çeki düzen vermek olduğunu ve her şeyin kolayca çözüleceğine inandığını söylemiş. Bilgisiz oldukları için suçlu değiller. Sadece biraz eğitilmeleri gerek. Büyük olasılıkla onlara biraz bilgi verdiğiniz taktirde sizin yardım görmeniz için gerekeni yapacaklardır. Tabii anne babanız bu kategoride olmayabilir. Kendileriyle fazlasıyla meşgul olabilirler. Bu durumda sizin güçlü olmanız ve kendi başınıza yardım aramanız gerekir. En ihtiyacınız olduğu anda anne - babanızın yanınızda olmayışı, işleri daha da zorlaştırır. Fakat bu durumda büyük olasılıkla zaten kendi işinizi kendiniz görmeye alışkınsınızdır. Depresyondaysanız, olumlu herhangi bir şey yapabilmek çok güçtür. Ancak yardım almak zorundasınız. Bu durumun hayatınızı mahvetmesine izin veremezsiniz. Eğer size yardım edebilecek hiçbir erişkin yoksa, doğruca bildiğiniz, tanıdığınız bir doktora gidip, onun size bir psikiyatrist önermesini isteyin. Bir sağlık ocağına ulaşın. Burada yardım almanız her şeyden önemlidir. Hiç bir şeyin buna engel olmasına izin vermeyin. Nasıl Yardım Alabilirim? Anne-babanız birinci kategoridekilerden ise, büyük olasılıkla onlara, kendinizde depresyon belirtileri olduğunu ve bir doktora görünerek bir psikiyatriste gitmek istediğinizi söylemek yeterli olur. Depresyon hakkında edineceğiniz bilgileri onlarla paylaşır ve onları eğitirseniz, inkar etme sürecini ve itirazlarını oldukça kolay atlatabilirsiniz. Onlar gerçekten sizin için her şeyin en iyisini isterler ve büyük olasılıkla sizdeki değişikliklerin de farkındadırlar. Eğer anne babanız ikinci kategoriden ise, iki seçeneğiniz var. Birinci seçenek, sizi anlayacak ve anne babanızı yardıma ihtiyacınız olduğuna ikna edecek bir büyükten destek istemek. Bu kişi aileden biri, sevdiğiniz bir öğretmeniniz ya da anne babanızın bir arkadaşı olabilir. Gerekirse bu kişiyi depresyon hakkında bilgilendirebilir ve anne babanızla konuşmasını isteyebilirsiniz. Arkadaşınız depresyondaysa; Genç olmak kolay değildir. Okul yılları komplike ve zor olabilir. Bazen aslında kim olduğumuzu, ileride nasıl biri olacağımızı, yapmak zorunda olduğumuz bir sürü seçimin doğru seçimler olup olmadığını kestirmek güç gelebilir. Çevremizdeki değişimler ve baskılar bizi zaman zaman bunaltabilirler. Bu yüzden de ara sıra kendimizin veya bir arkadaşımızın “bunalmış”, “deprese” ya da morali bozuk olması çok doğaldır. Ama ya bir arkadaşınızın bu “bunalmış” ya da “bezgin” hali haftalarca sürer ve ilişkinizi etkilemeye başlarsa, eğer bu durumda olan bir arkadaşınız varsa, depresyonda olabilir. Arkadaş olarak ona yardım edebilirsiniz.